هر آنچه فکر می کردیم در مورد منشأ کهکشان خود می دانیم می تواند اشتباه باشد

 

تورنتو – ستاره شناسان در استرالیا می گویند که آنها کشف کرده اند که اعتقاد ما به نحوه تشکیل کهکشان ما را زیر سوال می برد.

همانطور که توسط ناسا توضیح داده شده است ، تصور می شود که کهکشان ها شامل ابرهای کوچک ستاره ای و پرواز در فضا بوده و هر از گاهی با یکدیگر برخورد می کنند و به آرامی رشد می کنند تا به اندازه کهکشانی برسند.

با این حال ، مدت ها است که دانشمندان استدلال می کنند هنگامی که کهکشان راه شیری حدود 12 میلیارد سال پیش شکل گرفت ، به دلیل این روند تدریجی نبود ، بلکه به دلیل برخورد دو کهکشان با هم بود.

این نظریه ادعا می کند که یکی از دو کهکشان بسیار بزرگتر از دیگری بوده است ، که ممکن است توضیح دهد که چرا شکل کهکشان راه شیری هم یک دیسک ضخیم از ستارگان قدیمی را شامل می شود و هم یک دیسک نازک از سیارات جدید.

این داستان غیرمعمول در مورد منشأ یک کهکشان با شکلی غیرمعمول است ، این تفکر ادامه دارد ، شاید متناسب با آنچه ما به عنوان یک وضعیت منحصر به فرد در جهان می بینیم.

با این حال ، مطالعه جدید در خارج از استرالیا نقص در این ملاحظات را نشان می دهد.  منجمان می گویند با اسکن فضا با یک تلسکوپ بسیار بزرگ در شیلی ، مدارکی یافتند که نشان می دهد یک کهکشان در نزدیکی UGC 10738 دارای دیسک های ضخیم و نازک مخصوص به خود است – که به گفته آنها این تصور که کهکشان ما به روشی خاص شکل گرفته است ، تردید ایجاد می کند. .

نیکلاس اسکات ، فوق دکتری نجوم در دانشگاه سیدنی گفت: “تصور می شد که دیسک های نازک و ضخیم کهکشان راه شیری پس از همجوشی اجباری نادر تشکیل می شود ، بنابراین بعید است که در دیگر کهکشان های مارپیچی یافت شوند.”

“تحقیقات ما نشان می دهد که این احتمالاً اشتباه است و” به طور طبیعی “و بدون دخالت فاجعه بار تکامل یافته است. این بدان معنی است که کهکشان های راه شیری احتمالاً بسیار رایج هستند.”

دو دیسک UGC 10738 کهکشان راه شیری را منعکس می کند وقتی که صحبت از عصر ستاره های موجود در آنها و محتوای آنها می شود.  در هر دو کهکشان ، ستاره های دیسک نازک آهن بیشتری دارند ، در حالی که همتایان آنها از دیسک ضخیم سنگین تر از کربن ، اکسیژن و سیلیسیم هستند.

ستاره شناسان می گویند اگر یاد بگیریم کهکشان ما ممکن است طبیعی تر از آنچه که در گذشته تصور می شد ، هیجان انگیز است ، زیرا با مطالعه ما و دو میلیارد ستاره موجود در آن ، مطالعه کهکشان های دیگر را آسان می کند.

فاصله بین کهکشان ها – UGC 10738 حدود 320 میلیون سال نوری از زمین است و یکی از همسایگان نزدیک ما است – موانع قابل توجهی را برای دانشمندان ایجاد می کند.  حتی کهکشان آندرومدا ، که در مجاورت کهکشان راه شیری است و احتمالاً برخورد خود را با آن آغاز می کند ، میلیون ها سال نوری از ما فاصله دارد.

علاوه بر این ، آنها می گویند ، یافتن کهکشان های دیگری که مشابه ما هستند ، احتمال وجود آنها در سیارات بالقوه قابل سکونت را افزایش می دهد.

این مطالعه روز دوشنبه در The Astrophysical Journal Letters منتشر شد.