دنیس جوزف ، کارگردان فیلمنامه نویس ، که در 10 مه درگذشت ، طیف گسترده ای از شخصیت ها و داستان ها را خلق کرد که امتحان زمان را می پذیرند.
اگر فیلمنامه های کارگردان دنیس جوزف ، موهانل و ماموت را به عنوان سوپراستارهای صنعت فیلم مالایایی تاجگذاری کند ، شخصیت های برجسته این نویسنده همیشه در پانتئون فیلم مالایالامی به او افتخار می کنند. فیلمنامه های او در اواسط دهه 1980 و 1990 فیلم های پرفروش بود که به مقام فرقه در هالیوود دست یافتند.
همچنین بخوانید وارد صندوق ورودی خود شوید “اولین روز اولین نمایش” ، خبرنامه هفتگی ما از دنیای سینما. در اینجا می توانید به صورت رایگان مشترک شوید
این نویسنده نابغه که در 10 مه درگذشت ، موهانل در حساب اینستاگرام خود با خوشحالی به یاد آورد: “… دنیس پادشاه دنیای فیلمنامه نویسان بود. از میان شخصیت های بسیاری که در فرزندان این پادشاه متولد شده اند ، من در زمره خوش شانس هایی بوده ام که توانسته ام به برخی از آنها نفس بکشم … بنابراین داستان های مهیج که صفحه نقره ای را فتح کردند ، طوفان های شدید احساسی که موجی از احساسات شدید را به وجود آورد ، خشم ، شیرینی عاشقانه ، دیالوگ های آغشته به اشک شور درد … “
پوستر Mammootty Star دهلی نو نوشته شده توسط دنیس جوزف و به کارگردانی جوشی | اعتبار عکس: ترتیب خاص
دنیس ، نویسنده ای همه فن حریف ، در محیط های مختلف در خانه بود. مثل تریلر باشد دهلی نو ، راجاوینته ماکان ، بهومیلیله راجاککانماار و گندروام یا درام هایی مانند شما و آکاشادوتو. او فیلم های اولیه خود را دوست دارد نیراکوتو ، راجاوینته ماکان ، بهومیلیله راجاککانماار و شما در سینما بنیان محکمی به آن بخشید. بعدها ، دنیس شروع به آزمایش کرد و اولین کارگردانی خود را با فیلم مورد علاقه کودکان انجام داد. دایی مانو، ماموتوتی نقش اصلی را بازی می کند. وی سپس در سال 1988 برنده جایزه ملی بهترین فیلم کودک شد. Mohanlal همچنین یک فیلم کامو در این فیلم ساخت.
فرصت از دست رفته
در یک قسمت از Charitram Eniloode ، یک مجموعه تلویزیونی Safari ، این پیشکسوت به یاد می آورد که از فرصت از دست رفته برای همکاری با مانی راتنام ، که می خواست فیلمنامه آن را بنویسد ، ابراز تأسف کرد. انجلی. بلافاصله پس از انتشار دهلی نودنیس می گوید که او از سوهشینی مانی راتنام بازیگر تماس گرفته است ، وی به او گفت مانی راتنام می خواهد با او ملاقات کند. دنیس ، یکی از طرفداران مانی راتنام ، موافقت کرد و این دو خیلی زود با هم دوست شدند. سپس مانی راتنام از دنیس خواست که فیلمنامه آن را بنویسد انجلی اما دنیس می گوید که او نمی توانست این پیشنهاد را بپذیرد زیرا مجبور شد ظرف چهار روز فیلم نامه ای برای جوشی ارائه دهد. فیلمنامه Joshi همیشه سبز بود 20: 20 اداره پست مادراس. دنیس با لبخند می گوید بعد از آن انجلی آزاد شد ، مانی راتنام با او تماس تلفنی گرفت و به او گفت فیلم را ببیند. شخصیت پرابو ، نقشی منفی ، دنیس جوزف در نامگذاری شد انجلی!!
پوستر ستاره Mohanlal “Rajavinte Makan” ، نویسندگی دنیس جوزف و کارگردانی Thampi Kannanthanam | عکس: چیدمان ویژه
یکی از الگوهای رفتاری بزرگداشت نویسنده ، شخصیت های مختلفی از آچایان را که توسط دنیس خلق شده است نشان می دهد ، که در مناطق تپه ای کوتایام و اطراف آن استقبال می شود – ایلیکال کوتاپای (سنگام ،1988) ، کوتایام کونجاچان (عنوانی به همین نام ، 1990) و تونی کورشینگال (№: 20 اداره پست مادراس، 1990) در میان بسیاری دیگر.
فیلم های دنیس علاوه بر ایجاد سوپراستارهای Mohanlal و Mammootty با دادن شخصیت هایی به آنها که ترکیبی جالب از قهرمان و ضد قهرمان دارند ، ذهن خاکستری انتقام ، پشیمانی و مجازات را کاوش می کند. شخصیت های زن او هل دهنده نبودند ، اما شخصیت کاملاً مسئول بسیاری از فیلم های او بود.
حتی در فیلمی مثل Shema ، با حضور نادیا مویدو در نقش اصلی ، ماموت صحنه اصلی فیلم بود. تقریباً در همه فیلم های او اینگونه بود.
Suhashini Mani Ratnam با ادای احترام به دنیس ، در حساب اینستاگرام خود نوشت که چگونه شوخی ها ، مشاجرات و بحث هایی را که قبلاً با دنیس ، پریادارسان و فیلمبردار دینش بابا داشته است به خاطر می آورد.
اگرچه دنیس با چندین کارگردان کار کرده است ، اما برخی از بزرگترین بازدیدهای وی توسط جوشی و مرحوم تامپی کانتانانام کارگردانی شده است. او بعداً همان موفقیت را با شراب اشک چشید آکاشادوتو ، که توسط سیبی مالایل کارگردانی شده است.
کار همیشه سبز
“این پرم پراکاش ، عموی دنیس ، بازیگر و تهیه کننده بود که پیشنهاد کارگردانی فیلمنامه دنیس را به من داد. از آنجا که او استاد هنرمندان انبوه و هیجان انگیز بود ، انتظار داستانی در این سطور را داشتم. در عوض ، او داستانی را ارائه داد که بیشتر شبیه همان چیزی بود که من به آن عادت کرده بودم ، یک درام خانوادگی احساسی که امتحانش را پس داده بود. این تنها فیلمی بود که ما ساختیم ، اما همچنان یکی از بزرگترین بازدیدهای ماست. “
او از دنیس به عنوان یک درون گرا یاد می کند ، به عنوان مردی که نمی خواهد در موش ها رقابت کند. “دنیس پس از چند سال اقامت در کوچی به اتومانور ، زادگاهش نقل مکان کرد. او مردی نبود که با دنیای حیرت انگیز لبه زن احساس راحتی کند. او هرگز به دنبال کارگردان یا تهیه کننده نرفته است و از انجام پروژه هایی که به او می رسد خوشحال بوده است. “
پوستر “Bhoomile Rajakkanmaar” به نویسندگی دنیس جوزف و کارگردانی Thampi Kannanthanam به میزبانی Mohanlal برگزار شد | عکس: چیدمان ویژه
این طبیعت آرام است که T. K. Rajeekumar ، به کارگردانی دنیس ماهانا گرام، ماموت ستاره ، به یاد می آورد. او صداقت و شوخ طبعی خود را به یاد می آورد. “او انسان خوبی بود که حاضر به موفقیت خود نبود. خود دنیس که یک خواننده پرشور بود ، از دیدن استقبال صادقانه تماشاگران از شخصیت هایش تعجب کرد. آنچه در مورد او غیر معمول بود این بود که ابتدا داستان خود را تعریف کرد. فقط در این صورت بود که آن را روی کاغذ می گذاشت. حتی همانطور که می نوشت ، او ایده روشنی داشت که کدام بازیگر نقش اصلی را بازی می کند و دیالوگ های خود را متناسب با آن تنظیم می کند. بنابراین ، بازیگران از همکاری با او لذت بردند. او به من گفت که او “نویسنده ای تصادفی” است که مجبور شد اولین فیلمنامه خود را بنویسد (Eeran Sandhya) توسط عمویش خوزه پراکاش و کارگردان جسی. شوخ طبعی و گرمی او باعث شد او در صنعت فیلم دوست بسیاری باشد. “
بعد از FIR (1998) ، دنیس نمی تواند به اوج موفقیت برسد که با کارهای اولیه خود به دست آورده است ، اما فیلمنامه نویس با نگاه مبتکرانه خود هیچ کینه ای نسبت به کسی ندارد.
بازگشت
برای چندین سال ، دنیس استراحت کرد و سپس در سال 2002 بازگشت شبح بود پاتام نیلاییل تئوندی (2009) ، به کارگردانی جوشی کورین ، که دنیس را دوباره در کانون توجهات قرار داد. این فیلم که به بیماری های روانی و رابطه بین بیمار و خانواده اش ، جامعه و متخصصان بهداشت می پردازد ، با بازی بی گناه و برنده جایزه FIPRESCI در جشنواره بین المللی فیلم کرالا.
دنیس جوزف (نفر دوم از چپ) در کنار جوشی کورین روی صحنه “Patham Nilayile Theevandi” | عکس: چیدمان ویژه
“فیلمی که از نظر منتقدان شناخته شده است ، شاید تنها فیلمی باشد که دنیس نیز به عنوان تهیه کننده با آن در ارتباط است. او آن را به عنوان یک داستان کوتاه در یک مجله برجسته مالایالامی نوشت. به او نزدیک شدم و از او پرسیدم آیا می خواهد آن را به فیلمنامه فیلم تبدیل کند؟ اگرچه او در ابتدا نمی خواست ، اما این کار را همانطور که دنیس می توانست انجام داد و ما فیلم را ساختیم. “
دنیس گفتگوها را برای گیتانجالی (2013) توسط پریادارسان ، آخرین کار او برای یک فیلم. اگرچه او فیلمنامه ای را برای عمر لولو کارگردان به پایان رسانده بود اما هنوز به صفحه نمایش نرسیده است.
همکاران دنیس می گویند دنیس قصد داشت به روشی اساسی برگردد. اگرچه این فصل نانوشته باقی خواهد ماند ، شخصیت هایی که دنیس روی صفحه زنده می کند همیشه در بین علاقه مندان به سینما زندگی می کنند.
